Alex de Souza ve Vefazıslık

Gelişini daha dün gibi hatırlıyorum. Yine rakiplerin klasik 'Tabi tabi alırsınız' tepkileri ile birlikte Brezilya milli takımının 10 numarasını ve kaptanını transfer etmiştik. Katkı yapacağını, iyi işler yapacağını düşünmüştüm fakat bu noktaya gelineceğini çoğu kişi gibi ben de hayal bile edemezdim. Fakat zamanla o kadar sevdik ki seni, takımımızın kaptanı yaptık. O zamanki çocuk aklımla biriktirdiğim türlü türlü videonun içinde -çoğu kişinin belki de hatırlamadığı- İstanbulspor'a attığın gol, Fenerbahçe formasıyla attığın ilk gol hala duruyor, hatta buraya da ekliyorum.

Kaç teknik direktör eskittiğini bile hatırlamıyorum fakat hepsiyle gelen giden futbolcular olmasına rağmen tek değişmeyen sendin. Oyununla, duruşunla, efendiliğinle, aile yaşantınla, çoğu kişi takımdan atılacağı korkusuyla ağzını bile açamazken dobra dobra Türk futbolu ve altyapıdan, genç oyunculara verilmeyen değerlerden bahsetmenle sevdik seni. Her bir taraftara, zorunlu olmadığın halde sanki masada beraber sohbet edercesine twitterdan verdiğin cevapları sevdik. Bunca yaşattığın başarılardan sonra şimdi ise gelinen noktayı hazmedemiyorum.

Haberi ilk duyduğumda, sevdiğim birisini kaybetmiş ya da kız arkadaşımdan ayrılmış gibi hissettim. Aynı mide bulantısı, aynı iç daralması... 2000li yılların efsane Galatasaray'ın durumuna, dışarıdan bir tarafta gözüyle baktığımda o başarıları yaratan insanlara yapılan vefasızlığa, Hakan Şükür'lere Bülent Korkmaz'lara verilmeyen haklara ben bile isyan ederken kendi takımımda bir gün böyle bir durumla karşılaşmam, hele de bu oyundaki kişinin KrAlex olması beni en çok sıkan şey (Tam tersi ve örnek olanı için bkz. Tugay Kerimoğlu: tıklayın). Bu tarz durumlarda, biraz futboldan anlayan, futbolcuya değer veren, yaptığı işleri yücelten ve körü körüne taraftar olmayan herkes zaten benzer tepkileri verir. Aşağıya, Alex'in takımı bırakmasından sonra bir kaç Galatarasaylı ve Beşiktaşlı arkadaşımın yorumlarını yazacağım, sanırım daha iyi anlaşılır söylemek istediklerim.

• Alex gibileri böyle gönderen futbol yönetimleri oldukça bir yere gelemeyiz. Bir Scholes'a bak bir Bülent'e, Alex'e bak
• Bir Galatasaray'lı olarak, Fenerbahçe'nin başında Aykut Kocaman'ın olmasına ben bile üzülüyorsam, varın gelin durumun vehametini siz düşünün.
• En azından devre arasına kadar bekleseydiniz be..Alex gibi sihirbaz cok az gelir.Kendine iyi bak kaptan.İzlemek keyifti.

Kaptanımız ne yazık ki başkanımızın egolarına yenik düştü ve onu kaybettik. Fakat hep böyle olmamış mıydı, hep istediği gibi yönlendirmemiş miydi taraftarı, kendi doğrularını diretmemiş miydi? 10 küsür yıldır bu takımın başkanıyken, gönderdiği onlarca teknik direktör varken, bahsedilen istikrar kelimesi bunca yıl bulunamamış mıydı da bu sefer anlam kazanacaktı? İnanılmaz toplar oynayıp, Avrupa'da adımızdan söz ettirip çeyrek finallere çıktığımızda, çok büyük emekleri olan Zico'ya, ufacık isteklerinden ötürü, yine aynı 'Hiç kimse takımdan üstün değildir!' edebiyatı yapıp yolu gösterirken neredeydi istikrar kelimesi? Tabi, yıllarca beklenildi ve her istenilen şeyi yapacak bir teknik direktör beklendi; başarı ya da teknik bilginin hiç bir önemi yoktu ne de olsa önemli olan maşalık yapmaktı. Bu fırsat ele geçti yıllar sonra. Hiç kimsenin Fenerbahçe'den, taraftardan üstün olmadığını söyleyen kişi kendisini Fenerbahçe'nin üzerine koydu. Kendisini yücelten o taraftarın bağrına bastığı başarılı insanları birer birer gönderdi (Alex, Volkan Ballı, H.Bilal Kutlualp vs). Kendisini oralara getiren taraftara ne diyeceğini, kime nasıl tezahürat edeceğini söylemeye kalktı... Yapılan bütün işlere, stadyum yapımı, ekonomik düzen, amatör branşlara katkı, bunlara saygım sonsuz ve gerçekten teşekkür ediyorum tüm bu yapılanlar için fakat her şeyin bir sonu vardır ve bir yerde çok kalan bir insanın diktatörleşmesi de kaçınılmaz bir durumdur ki günümüzde her yerde görüyoruz bunu. Bu sebeptendir ki Aykut falan hikaye, başkan takımını birazcık seviyorsa artık ayrılmalıdır, gerçekten ama! (Not: Ben eski istifalarının hiçbirisinde geri dönmesini istemedim.)

Tüm yukarıda bahsettiklerimden ötürü koskoca Fenerbahçe Futbol Kulübü harcandı. Bazıları Alex'in son zamanlarında takımı toparlamamasından, takımdan kopmasından ve yeterli destek vermemesinden bahsetmiş. Sevgili arkadaşlar, bu adam durduk yere mi bu hale geldi sizce? Kimin tahtında gözü var da sinsi sinsi planlar yaptı ha? Böyle bir şey mümkün mü? Takımdaki 11 kişinin birisi bile top oynamazken, teknik direktör, taktik namına hiçbir katkı sağlayamazken, bunlara bağlı her başarısızlıktan sonra ortaya sizin kelleniz atılsa ve takımın en tepesindeki başkanınız tarafından size arka çıkılmayıp o çok sevidiğiniz taraftar size karşı dolduruşa getirilse siz ne yapardınız, aynen devam edebilir miydiniz? Ben sanmıyorum.

Alex için söylenecek zaten çok birşey yok, yıllar sonra bu adamın bu şekilde gönderilmesi sonrasında hiç bir açıklama dinlenilmeyecek ve yalnızca katkıları konuşulacak emin olun. Fakat beni en çok üzen şey, yıllar öncesinin Fenerbahçe'sinde en çok sevdiğim iki futbolcudan birisi olan (diğeri Rıdvan) Aykut'un bu oyuna alet olması ve takımına bu kadar zarar vermesi. Onun yıllar önce Oğuz ile birlikte gönderilişini de hatırlıyorum, olaylar yine benzerdi ve çocuk halimle gidişine ağladığımı bilirim. Aynı şeyi yıllar sonra Alex'e kendisinin yapmasını da hazmedemiyorum. O karmaşa ve olumsuzluklar içerisinde takımdaki birliği gerçekten çok iyi sağladı ve hiç olmayacak bir şekilde şampiyonluk yarışına ortak etti bize. Büyük bir kriz yönetimini yapabileceğini gösterdi fakat bu süreçte ve hala devam eden süreçte de gördük ki bu nokta sportif anlamda herhangi bir olumlu durum göremedik. Futbolcuların içerisindeki birlik ve beraberlik duygusu ile takım bu kadar tutundu şampiyonluğa, oynanan kaliteli futbol ile değil.

Bu yaşananlar, zaten takım rezalet top oynadığı için içimde hiç kalmayan futbol ve takım izleme aşkını da öldürdü. Takım kötü top oynarken şimdi kimin girip bizi kurtarmasına umut bağlayacağız? Takımda kime top geldiğinde heyecanla ne yapacak diye bekleyeceğiz? Frikik kazandığımızda kim heyecanlandıracak bizi? Takım korner, penaltı kullanırken herkes hüzünlenmeyecek mi? Normal bir gidiş olsa yalnızca hüzünlenirdi insan fakat böyle bir ayrılık sonrası hep öfkelenmeyecek miyiz artık? Şu saatten sonra takıma ben içimden gelip de nasıl destek vereyim? Manevi anlamda bu duygu her türlü aşılır zira taraftarın içindeki Fener aşkı Aziz Yıldırım'ın bu yaptıklarını da unutturur bize fakat uzunca bir süre takıma maddi olarak destek vermeme kararı aldım. Bu bir karar da değil aslında, bana böyle bir vefasızlık örneği sunan kişilerin aynı şeyi bir daha bir daha yapması için mi para vereceğim ben?

Yaşananlar her ne olursa olsun sonu böyle olmamalıydı. Kırılan Fenerbahçe taraftarının kalbini geri kazanmak çok ama çok zor olacaktır. Daha yazılacak, söylenecek çok şey var belki fakat bi noktadan sonra insanın boğazında düğümleniyor kelimeler. Hani o her maçtan önce Şükrü Saraçoğlu'nda çoşkuyla söylediğimiz 'Samanyolu' şarkısı vardı ya, şarkının sözlerindeki anlam bir yana onu seslendiren Berkant Akgürgen'in ölümü ile Alex'in Fenerbahçe'den bu şekilde ayrılışının aynı güne denk gelmesi nasıl bir tesadüftür öyle...

Bize yaşattığın bütün güzel anılar ve başarılar için teşekkür ederiz büyük kaptan. Yolun açık, efsaneleştiğin kulübe dönüşün çabuk olsun!

( Alex de Souza, kaptan, efsane, fenerbahçe, kralex, aykut kocaman, aziz yıldırım, vefasızlık, ayrılış )